Chińszczyzna w Chinach i u Kurta Schellera

Ważna informacja na początek – osoby z arachnofobią, entomofobią, ofidofobią lub jakąś podobną fobią niech lepiej nie oglądają tego postu. Zdjęcia z targu nocnego w Pekinie nie zawsze są smakowite, ale tu chodzi o autentyczność.

Wszyscy już wiedzą, że jestem "jedzeniomaniaczką", czyli ładniej smakoszem ;) Dlatego podczas moich podróży zawsze skupiam się na odkrywaniu nowych smaków i próbowaniu tradycyjnych potraw (no może nie wszystkich, mam jeszcze jakieś bariery ;)). 

O jedzeniu nie można powiedzieć, że jest niedobre, dana potrawa może jednej osobie smakować, a drugiej nie, bo każde podniebienie ma inne preferencje. Dlatego nie napiszę, że chińskie potrawy są niesmaczne, po prostu ich smak nie trafił w mój gust. Spodziewałem się czegoś podobnego do mojej ukochanej kuchni tajskiej, bogactwa ryb i owoców morza, a niestety spotkało mnie małe rozczarowanie. Chińczycy przyrządzają wszystko w gęstych, zawiesistych, słodkich sosach, więc czasami nawet nie wiadomo co jesz, mięso, rybę czy może jakiegoś potwora? Wszystko smakuje dokładnie tak samo i wszystko musi być smażone (choćby przez chwilę). Jedzenie surowych warzyw to nowy zwyczaj, który zapoczątkowali w Chinach Europejczycy. Nie ma oczywiście posiłku bez ryżu i nie tylko tego w podstawowej formie - makaron, naleśniki, pierożki, słodycze, ciastka, owsianka, alkohol...- wszystko da się zrobić z ryżu! 

Jedno trzeba niezaprzeczalnie przyznać, Chińczycy potrafią ugotować coś z niczego i przyrządzić dosłownie wszystko w taki sposób, aby było jadalne. Można się oburzać, że jedzą psy i inne (dla nas nie do przełknięcia) stworzenia, ale trzeba zrozumieć, że wynika to z ich kultury, klimatu, historii... W Chinach nie trudno było o głód i nie wynikało to tylko z nadmiaru ludności, czy nieludzkiej polityki, ale przede wszystkim z klimatu. Kiedy na przykład całe plantacje ryżu zostały zalane, ludzie nie mieli po prostu co jeść, trzeba było wymyślać potrawy z niczego i doprawić to tak, aby oszukać podniebienie. Dlaczego wszystkie potrawy są słodkie? Smak słodki kojarzy się z dostatkiem, najedzeniem, cukier daje energie, dlatego nawet współcześnie Chińczycy uwielbiają jeść swój specjał - kaczkę po pekińsku, maczaną w zwykłym białym cukrze. 

TO NIE JA! NIE GUSTUJĘ W SMAŻONYCH PAJĄKACH! ;P

Coś lepszego niż smażone pająki też można na takim targu znaleźć…J

Oczywiście obecnie kuchnia chińska się zmienia, wraca do swoich korzeni, do swoich niezwykłych przypraw i aromatów, a sami Chińczycy coraz częściej sięgają po mięso, którego wcześniej był niedostatek. Chińska sztuka kulinarna rozwijała się przecież przez tysiąclecia, dlatego nie można jej lekceważyć. 

Kurt Scheller jeszcze bardziej utwierdził mnie w przekonaniu, że kuchnia chińska to ważny gracz na kulinarnym rynku. Przygotowałam dla Was dwa przepisy z mojego kursu kuchni chińskiej, mam nadzieję, że się przydadzą :) 

Zupa z krabów

Składniki:

- 1 ½ l wywaru z kurczaka

- 1 łyżeczka oliwy

- 1 jajo

- 8 szalotek

- 30 g suszonych grzybów

- 115 g pędów bambusa w puszce

- ½ łyżeczki startego korzenia imbiru

- 155 g mięsa z krabów z puszki

- 125 g małży św. Jakuba

- 3 łyżki skrobi kukurydzianej

- 3 łyżki wody

- 1 łyżka sosu sojowego

- 1 łyżka wina ryżowego

- 2 białka

- 2 łyżki wody

- sól

- pieprz

Przygotowanie:

Suszone grzyby namaczamy w wodzie. Pozostawiamy je w wodzie na około 30 minut. Następnie odsączamy, usuwamy trzonki i kroimy w cienkie plasterki.  Szalotkę siekamy, pędy bambusa kroimy w cienkie paski, małże kroimy w cienkie plasterki, a mięso z kraba odsączamy i kroimy.

Jajo ubijamy lekko widelcem i umieszczamy na rozgrzanej oliwie, na niedużej patelni cienką warstwę. Po chwili przekręcamy i smażymy z drugiej strony. Po zdjęciu z patelni zwijamy w roladkę i kroimy w cienkie plasterki.

Wlewamy wywar z kurczaka do rondla i doprowadzamy do wrzenia. Dodajemy grzyby, pędy bambusa, szalotkę, imbir, mięso z krabów, małże, jak również sól i pieprz do smaku. Ponownie doprowadzamy do wrzenia, a następnie zmniejszamy ogień i gotujemy na wolnym ogniu przez 2 minuty. Zdejmujemy z ognia i dodajemy mieszankę  wody, skrobi kukurydzianej, sosu sojowego i wina ryżowego. Całość ponownie gotujemy, cały czas mieszając. Następnie zmniejszamy ogień i gotujemy na małym ogniu przez 2 minuty bez przykrycia.

Białka ubijamy razem z 2 łyżkami wody i przygotowaną miksturę wlewamy stopniowo do zupy, cały czas mieszając. Na koniec dodajemy pokrojonego „naleśnika” z jajka.

Teraz czas na chińskie słodkości…;)

Jabłka w karmelu i sezamie

Składniki:

- 2 średnie zielone jabłka

- 1 filiżanka mąki

- 1 filiżanka wody

- 2 łyżeczki oliwy

- olej do głębokiego smażenia

Karmel:

- 2 łyżeczki oliwy

- 2 filiżanka cukru

- 1 filiżanka wody

- 2 łyżki nasion sezamu

Przygotowanie:

Jabłka kroimy w ćwiartki, a następnie ćwiartki kroimy na pół (tak, aby wyszło łącznie 16 kawałków). W małej misce łączymy: mąkę (przepuszczoną przez sito), oliwę i wodę. Mieszamy składniki na gładką masę i zanurzamy w powstałym cieście jabłka. Obtoczone kawałki jabłek smażymy na głębokim tłuszczu i wyjmujemy na papier kuchenny, który wchłonie nadmiar tłuszczu.

Karmel: Rozgrzewamy oliwę, dodajemy wodę i cukier, i gotujemy (cały czas mieszając) aż do momentu wrzenia, następnie smażymy karmel przez około 5 minut, cały czas mieszając. Po upływie tego czasu karmel zrobi się biały i zacznie się pienić. Smażymy przez następne 5 minut, cały czas mieszając. Po tym czasie karmel zrobi się czysty. Kontynuujemy smażenie przez kolejne 2-3 minuty (do momentu, aż karmel nabierze jasnego złotego koloru). Zdejmujemy patelnię z ognia, dodajemy nasiona sezamu, a następnie jabłka i delikatnie mieszamy. Całość przekładamy do naczynia, w którym jabłka będą serwowane (naczynie uprzednio smarujemy olejem sezamowym, żeby karmel się nie przykleił ;)).

Smacznego!  ;)

fotograf: Oleszka

miejsce: Pekin/Akademia Kurta Schellera