My way of eating

Zainspirowana moją ostatnią podróżą postanowiłam zabawić się trochę we włoską kucharkę :) A tak tylko między nami to przygotowuję się do tej roli już od paru miesięcy, od kiedy w moich marzeniach sennych pojawiła się ona... pizza idealna ;) Po przeczytaniu miliona różnych przepisów, rad, obejrzeniu masy smakowitych zdjęć i oczywiście spróbowaniu pizz, godnych naśladowania... stwierdziłam, że jestem gotowa. Jednak byłam w błędzie, czekały mnie jeszcze czasochłonne poszukiwania składników doskonałych. Jak powszechnie wiadomo jestem przewrażliwiona na punkcie jakości, naturalności i zdrowotności wszystkich produktów spożywczych (to jest choroba psychiczna ;P), dlatego moja idealna pizza musiała składać się z podobnie idealnych składników - to oczywiste ;) Większość takowych udało mi się znaleźć w sieci małych sklepów, "Piccola Italia"- mają produkty prosto z Włoch, świetnej jakości i w miarę normalne ceny (nie, to nie jest lokowanie produktu, nikt mi niestety za nic nie płaci ;P). Ale nie znalazłam tam produktu absolutnie niezbędnego czyli włoskiej mąki do pizzy typu 00. Bez niej moje wielkie pieczenie nie miałoby sensu... Gdybym podczas mojej włoskiej podróży nie myślała wyłączne o jedzeniu to może wpadłabym na pomysł kupienia tej niezwykłej mąki, którą we Włoszech można kupić w dosłownie każdym sklepie. Jednak przez mój brak myślenia musiałam w trudach szukać tej mąki w Warszawie. 

Being inspired by my last trip that I have decided to play as a real Italian cook. But frankly speaking I've been preparing for this very role for many months, since that time when in my dreams I saw it... the ideal pizza. After having read a great deal of various recipes, pieces of advice, tips, watched many delicious photos and obviously tasted pizzas worth following... I was sure I was ready. But I was so mistaken, I still had to face to look for some perfect ingredients. It is commonly known (at least in my circle of friends) I' m really sensitive to quality, naturalness, being healthy of all foods (this is a mental illness :P), that's why my absolutely ideal pizza must have been made from ideal products as well - this is obvious, isn't it? ;) Most of these ingredients I managed to find  in the chain of small grocery stores, 'Piccola Italia' - they sell products ordered directly from Italy and only of the highest quality with pretty reasonable prices (nope, that isn't any product placement unfortunately no one wants to pay me :P) But I didn't find there absolutely essential thing, of course I mean special flour for pizza. Without it my fabulous baking would make no sense... If during my Italian trip I hadn't thought only about eating, eating and eating... I would have come up with a great idea to buy this amazing flour which you can buy nearly everywhere in Italy. But due to my lack of thinking I had to look after this flour in Warsaw (a truly painful experience..). 

Dobrze, koniec już mojego narzekania, po jakimś czasie udało mi się znaleźć wszystkie składniki i wtedy byłam już naprawdę gotowa. Podaję przepis i zachęcam do zabawy, przygotowywanie pizzy to naprawdę wielka frajda ;)

Ok, it is high time I stopped my grumbling, after some weeks I succeeded in finding all these ideal ingredients and then I was entirely ready. This is my recipe and I do encourage you to try it, according to me pizza preparing it is an enormous fun ;)

Składniki (na 2 pizze)/Ingredients (for 2 pizzas)

ciasto/dough:

250g mąki do pizzy (z drożdżami)*  "La Tua Farina con Lievito"/250g flour for pizza with yeast)* 'La Tua Farina con Lievito'

ok. 130ml ciepłej wody/cir. 130ml of lukewarm water 

łyżka oliwy/a tablespoonful of olive oil 

szczypta soli/a pinch of salt 

*moja mąka już zawiera drożdże, do normalnej mąki trzeba jeszcze je dodać/my flour contains yeast, if you use normal flour you have to add it 

Do przesianej mąki dodajemy łyżkę oliwy i szczyptę soli, następnie stopniowo dadajemy wadę, wyrabiając jednocześnie ciasto. Gotowe wyrobione ciasto smarujemy oliwą, wkładamy do miski, którą zakrywamy folią. Odkładamy na ok. godzinę w ciepłe miejsce, żeby ciasto wyrosło. Po tym czasie wstawiamy ciasto do lodówki na noc. Następnego dnia wyjmujemy ciasto z lodówki godzinę przed przygotowywaniem pizzy. Po tym czasie dzielimy ciasto na pół, ugniatamy, rozciągamy rękoma aby powstała nam naprawdę cienka podstawa pizzy (nie wałkujemy!). Gotowe ciasto zostawiamy jeszcze przez 15 minut do wyrośnięcia i smarujemy brzegi oliwą. 

Add a tablespoonful of olive oil and a pinch of salt to the sifted flour. Next add gradually the water making the dough at the same time. Lubricate the ready made dough with some olive oil, put it into a bowl which should be covered by some foil. Put the bowl aside in a warm place for an hour to let the dough grow. After this period of time put the dough into your fridge for a night. The very next day take the dough away from a fridge. An hour before preparing pizza. After this very time divide the dough into two parts,  knead and stretch it with your hands in order to prepare a truly thin base for your pizza (but remember never roll it!). Leave the ready dough for about 15 minutes to grow and lubricate the rims of the dough with some olive oil. 

sos pomidorowy/the tomato sauce:

ok. 300g pomidorów z puszki pelati/cir. 300g tomatoes pelati from a can 

ząbek czosnku/a clove of garlic

oliwa z oliwek/olive oil

świeża bazylia, oregano, tymianek/ fresh basil, oregano, thyme 

suszone zioła, przyprawy/ some dry herbs, spices

sól, pieprz/salt and pepper

Podsmażamy drobno posiekany czosnek na oliwie, następnie dodajemy pomidory i pozostałe składniki, gotujemy na wolnym ogniu, aż sos osiągnie pożądaną gęstość.

Fry finely chopped garlic with some olive oil. Next add tomatoes and the rest of ingredients, cook on low heat till the moment when your sauce becomes dense enough. 

dodatki/ additions: 

mozzarella/mozzarella

pomidorki koktajlowe/cocktail tomatoes  

rukola/rucola 

szynka parmeńska/Parma ham 

świeża bazylia, oregano, tymianek/fresh basil, oregano, thyme 

suszone zioła, przyprawy, pieprz/some dry herbs, spices, pepper 

Nakładamy sos pomidorowy na gotowe ciasto, następnie kładziemy mozzarellę i pozostałe składniki (rukolę oraz część świeżych ziół dodajemy po pieczeniu). Układamy pizzę na rozgrzanym kamieniu i pieczemy w temperaturze ok. 230 stopni, cienkie ciasto powinno być już gotowe po 10 minutach. Smacznego! :)

Put some tomato sauce on the ready dough, then put mozzarella and the rest of ingredients (add rucola and the rest of fresh herbs after baking). Put pizza on the warmed stone and bake in the temperature cir. 230 deg, the thin dough should be prepared after 10 minutes. 

Enjoy your meal! :)

Moje włoskie eksperymenty w kuchni nie ograniczyły się tylko do pizzy, na moją ucztę przygotowałam jeszcze parę naprawdę prostych potraw. Kocham włoską kuchnie za tę prostotę, ale i bogactwo smaków. Moja sałatka to po prostu aromatyczne pomidory, oliwki, kapary, świeże zioła, przyprawy, niezastąpiona oliwa z oliwek, ocet balsamiczny i najcudowniejsza burrata (włoski ser, który śni mi się po nocach ;)). Poza tym mamy sezon na szparagi, ja uwielbiam te sprężyste, zielone, polane oliwą z oliwek, opruszone świeżo zmielonym pieprzem, startym parmezanem i z dodatkiem szynki parmeńskiej, według mnie tak podane smakują wprost obłędnie. A na koniec tiramisu czyli błyskawiczny przepyszny deser ;) Nie przepadam na wersją w formie ciasta, dla mnie najlepsze tiramisu to te w kieliszkach, najlepiej z dodatkiem świeżych owoców, ale każdy ma swoje upodobania. Ten deser jest niezwykły, bo po prostu nie może się nie udać, dlatego zachęcam do eksperymentów ;)

Baking pizza wasn't enough for me, I felt like experimenting a little bit more with Italian cuisine, I prepared several really simple but delicious dishes. That' s why I love Italian food, for this simplicity but also tapestry of flavours. My salad consists only of flavorous tomatoes, olives, capers, fresh herbs, spices, indispensable olive oil, balsamic vinegar and fabulous burrata (a fresh Italian cheese which is my dream nearly every night ;)) Besides we have obviously season for asparaguses! I love them, when they are springy, green, glazed with olive oil, sprinkled with freshly ground pepper, Parmesan and Parma ham, they taste simply amazing ;) And for dessert I propose swift and delicious tiramisu. I'm not a big fun of a dessert in a shape of a cake, for me the best way of making this dessert is to prepare it in a glass and add fresh fruit, but this is only to my liking. Tiramisu is always absolutely great, because it is simply impossible to make it wrong, so go to the kitchen and cook! ;) 

Składniki (na 2 porcje)/Ingredients (for 2 portions) 

250g serka mascarpone/250g mascarpone 

2 żółtka/2 egg yolks 

2 płaskie łyżki ksylitolu/2 flat tablespoonfuls of ksylitol

ok. 60ml śmietanki 36%/cir. 60ml cream 36%

filiżanka mocnej kawy/a cup of strong coffee

podłużne biszkopty/finger biscuits 

borówki/blueberries 

Ubijamy żółtka z łyżką ksylitolu na puszysty krem, osobno ubijamy śmietanę z pozostałą łyżką ksylitolu, do żółtek dodajemy stopniowo ubitą śmietanę i mascarpone, mieszając całość za wolnych obrotach miksera. Na dno kieliszka nakładamy pierwszą warstw kremu, następnie warstwę borówek, potem namoczone w kawie biszkopty i od początku krem, borówki... wszystko zależy od wielkości kieliszka ;) Smacznego :)

Whip the yolks with tablespoonful of ksylitol until receiving a fluffy cream, separately whip cream with the rest of ksylitol, add to yolks little by little whipped cream and mascarpone at the same time stirring everything pretty slowly with a mixer. Put at the bottom of a glass the first layer of the cream, then the layer of blueberries, next saturated in coffee biscuits and from the beginning, the cream, blueberries.... it depands on the size of your glass ;) Enjoy your meal! :)

Wiem, że te urocze babeczki nie należą do najzdrowszych rzeczy, ale kiermasze szkolne rządzą się swoimi prawami. Przepis na nie znalazłam tutaj. Babeczki smakują wyśmienicie (sprzedały się z prędkością światła ;)). Dlatego z przyjemnością mogę polecić ten przepis :) 

I do know, these cute cupcakes are not so healthy, but bake sale at school bosses by its own rules. The recipe for them I found here. The cupcakes taste delicious (they were sold with speed of light ;)). That's why I can recommend this recipe with pleasure :)

A teraz odnosząc się do tytułu całego postu chciałabym napisać czym jest dla mnie odżywianie i jaka jest moja filozofia jedzenia (takie tam wyznania jedzenioholiczki ;P). 

And now relating to the title of my post I would like to write something about my philosophy of eating (you know, a kind of the moving account of a food addict ;P)

Najważniejsze w życiu jest słuchanie swojego ciała, ono doskonale wie czego w danym momencie potrzebujesz. W kręgu moich przyjaciół jestem znana jako entuzjastka zdrowego stylu życia, przewrażliwiona na punkcie prawidłowego odżywiania. Koledzy dziwią się, kiedy w szkole na przerwach chrupię marchewkę, cykorię, paprykę czy pałaszuję inne "zbyt zdrowe" produkty ;) Pytają się, czy mi to smakuje, czy chce mi się to wszystko wcześniej przygotowywać, czy może jestem na jakiejś diecie... 

Tak, smakuje mi to wszystko, jedzenie to nie tylko paliwo, ale i oczywiście przyjemność. Tak, chce mi się to wszystko wcześniej przygotować, zajmuje mi to ok. 10-15 minut. Naprawdę tak dużo? I wreszcie tak, jestem na diecie, od urodzenia. Dieta nie jest tylko na jakiś określony czas aby zrzucić parę kilogramów. Dieta jest na całe życie, to nie tylko sposób odżywiania, ale też życia i myślenia.

What matters most of all in our life is to hear our body, it knows perfectly well what we need at the particular moment. In my circle of friends I am known as a fanatic of good, healthy nutrition. My schoolmates are more than astonished when I'm crunching a carrot, radicchio, paprika or eating something similar but definitely 'too healthy' ;) They ask me whether it tastes me, when I have time to prepare all of that or if I'm maybe on a diet...

Yes, it is obvious that it tastes me, food is not only fuel for our system but also a pure pleasure (at least for me). When have I got time? This whole food preparation takes me about 10-15 minutes up. Is it really so time consuming? And eventually yes, I have been on a diet since my birth. According to me a diet shouldn't last a certain period of time, only to loose weight. A diet is for the whole life, it not only the way of nutrition, but also the way of life and thinking. 

Otyłość to współcześnie jeden z największych problemów, z którym się boryka współczesny świat. Dzisiaj przeciętny 20-latek waży 9 kg więcej niż jego rówieśnik 40 lat temu. Producenci żywności doskonale wiedzą czego podświadomie pragnie konsument, jakie składniki sprawią, że będzie chciał jeść więcej, więcej i więcej... Stosują oczywiście nieprzebrane ilości środków chemicznych, które dodatkowo uzależniają. Od lat wiele organizacji walczy o to, by na opakowaniach było wyraźnie napisane, co kupujemy i jak dany produkt wpływa na nasze zdrowie. Niektórym krajom udało się częściowo wprowadzić takie prawo, ale są to niestety chlubne wyjątki. Nie oszukujmy się, takie prawo nie jest zgodne z regułami wolnego rynku. Przecież producenci żywności dbają tylko o to by przekąski były smaczne, dążą do zwiększenia konsumpcji i swojego zysku. Liczy się tylko smak, nie zawartość i działanie produktu. 

Obesity is nowadays one of the most serious problems which our society has to wrestle with. Contemporarily an average 20- year-old weighs 9 kilos more than his peer 40 years ago. Food producers know perfectly well what most consumers subconsciously pant for, which ingredients make us want eat more and more... They use numberless quantity of chemical means that are additionally habit-forming. A great deal of various organisations have been fighting for years to force the producers to write clearly on their labels what it is inside and how it influences our system. Some countries managed to establish these regulations and only partly however they are only estimable exceptions. Let's face it, these regulations are not in line with rules of free market. It's obvious that food producers care only of the flavour and looks of their snacks what increases their profits. This is the taste what really counts not the content or its impact on our health.  

Nie jestem jakaś niezwykła, po prostu mam szczęście. Wychowali mnie mądrzy rodzice i dziadkowie, którzy od urodzenia żywili mnie tylko naturalnymi produktami. Hodowaliśmy różne warzywa i owoce w przydomowym ogródku, jadłam je prosto z krzaczka, mogłam dzięki temu poznać ich prawdziwy smak. Razem przygotowywaliśmy domowe potrawy, a kiedy podróżowaliśmy poznawałam nowe smaki. Jadłam różnorodnie, ale nigdy fastfoodów czy gotowych produktów. Nieświadomie kształtowałam swój smak i przyswajałam wiedzę na temat żywienia. Teraz ta wiedza jest we mnie, nigdy się jej nie uczyłam, dzięki rodzicom zachowałam instynkt, który mówi mojemu ciału co w danej chwili potrzebuję. 

I am not extraordinary, I'm simply lucky to be brought up by my really wise parents and grandparents, thanks to whom I have been given since my birth only natural food. We have been growing various vegetables and fruits in our garden and I have been eating them straight from the tree or bush. Thereby, I could have known their pure taste. Together with my parents I have been preparing homemade dishes and while travelling I have a chance to get to know new flavours. I have been eating diversely but never fast food or ready made products. Unconsciously I have been shaping my taste and developing my knowledge of the nutrition. Now this knowledge is simply in me, thanks my parents I kept my instinct that tells my body what it needs at the particular moment. 

Jestem absolutnie pewna, że chemia zawarta w większości gotowych produktów tępi smak, uzależnia i sprawia, że cały czas potrzebujemy czegoś słodszego, bardziej słonego, bardziej wyrazistego, smak naturalnych produktów nie jest już dla nas atrakcyjny. Jeśli w dzieciństwie przyzwyczailiśmy się do chemii to w dorosłym życiu trudno będzie nam zmienić swój smak. Nawet wyraźne napisy na opakowaniach tu nie pomogą. Te substancje po prostu uzależniają. Dlatego tak ważne jest by od najmłodszych lat uczono dzieci zdrowych nawyków i t nie jest to tylko rola rodziców, ale także szkoły. Chodzę do całkiem dobrego warszawskiego liceum i większość moich kolegów nie ma podstawowych wiadomości na temat odżywiania. Na lekcjach biologii czy chemii w ciągu trzech lat omawialiśmy na tylko jednej lekcji przestarzałą piramidę zdrowego żywienia. Zamiast jakichś skomplikowanych wiązań czy łacińskich nazw moglibyśmy uczyć się jak dbać o nasze zdrowie.

I'm more that convinced that the food chemistry, whose contains most of ready made products, impairs our taste, is habit-forming and makes us need something more salty, sweet, pronounced. The flavour of natural products is not attractive for us any longer. If in our childhood we had become accustomed to the chemistry in our food, in adult life we would have problems in changing our taste. Even clear captions on packets are here good for nothing. These substances are really habit-forming. That's why it is so important to teach children healthy habits since their youngest years. And it is not only the the parents' role but also the school's. I go to quite a good secondary school and the majority of my schoolmates knows even nothing about nutrition. Through my whole education during both biology and chemistry lessons the teachers were discussing with my class only a dated food pyramid, nothing more. Instead of learning complicated chemical bonds or Latin names students should learn how to take care of their health. 

Dzisiejszy świat jest zabiegany, to oczywiste. Ale warto czasami po prostu zatrzymać się, wsłuchać w swoje ciało. Wierzę, że prawidłowe odżywianie otwiera drogę do lepszego zrozumienia własnego ja.

Nowadays the pace of our life is definitely too fast. But sometimes it is worth stopping for a while, listening to your own body. I strongly believe that natural nutrition makes it possible to understand ourselves better and more profoundly.

Instead of a cup of coffee I prefer a cup of fresh herbs ;)

Photos: Oleszka, Mamulka 

My May (delicious) trip

Od czasu do czasu piszę tu o moich różnych uzależnieniach, dziwactwach i tak dalej..., ale dziś muszę użyć mocniejszego słowa - ten post będzie o mojej "jedzeniowej perwersji " ;) 

Zakładam, że każda normalna osoba, odwiedzając jakieś nowe miejsce, zachwyca się widokami, otoczeniem, zwiedza zabytki, ewentualnie po prostu odpoczywa... ale nie ja! Od razu po przyjeździe ruszam poszukiwać nowych wrażeń... smakowych. Czyli po prostu odwiedzam wszystkie okoliczne targi, małe sklepy, bazarki, napawam się widokiem lokalnych produktów, robię wszystkiemu zdjęcia z każdej strony, a kiedy już przeszukam i przeanalizuje nowy teren, przychodzi czas na zakupy. Wszakże samym widokiem smaku nie poznam! Przez cały wyjazd próbuję nowych smaków, porównuję, zapamiętuję. Oczywiście nie wałęsam się tylko i wyłącznie po sklepach spożywczych. Dla każdego smakosza czas święty to czas spędzony w lokalnych restauracjach. To taka świątynia nowych smaków, zapachów, kolorów... prawdziwy raj dla takich "jedzeniowych szaleńców" jak ja ;) 

From time to time I write here about my different addictions, bizarre habits and so on..., but today I have to use a much stronger word - this post is about my 'eating perversion' ;)

I suppose, that every normal person, who visits a new place, raves over beautiful sights, surroundings, goes sightseeing or is simply relaxing... but not me, I'm afraid! Just after having arrived to a new place I start looking for new adventures (but most of all these gustatory ones ;)) Actually it means I'm just visiting all the markets, corner shops, fairs nearby, feasting my eyes on local products, taking photos of everything from every angle and once I examine the whole site in a very detailed way, then it's high time to do the shopping! It's obvious that without trying you aren't able to experience the real, pure taste. During the whole trip I'm tasting brand new, exciting flavours, comparing them and trying to bear them in mind. To be sure I'm not poking around only grocery stores. For every real gourmet the time in local restaurants is simply holy. They are such temples with flavours, scents, colours... the true paradise for such an 'eating freak' like me ;)   

Von Zeit zu Zeit schreibe ich hier über meine verschiedenen Abhängigkeiten, eigenartigen Gewohnheiten und so weiter..., aber heute muss ich ein stärkeres Wort benutzen - heutige Notiz ist über meine 'Essensabartigkeit' ;)

Ich nehme an, dass jede normale Person, wenn sie einen neuen Ort besucht, begeistert sich für Aussichten, die Umgebung, besichtigt Sehenswürdigkeiten, eventuell entspannt sich einfach... aber ich nicht! Sobald ich mein Reiseziel erreiche, mache ich mich auf den, nach neuen Geschmacksempfindungen. Das bedeutet, dass ich einfach alle einheimischen Märkte, Lädchen, Supermärkte besuche, mich am Anblick von regionalen Produkten weide, allem Fotos aus jeder Seite mache... und wenn ich schon ganz und gar das ganze Gebiet durchsuche, ist es die höchste Zeit Einkäufe zu machen. Es ist doch klar, ohne probieren kann man den Geschmack nicht erfahren. Während meiner ganzen Reise versuche ich neue Geschmäcke, vergleiche sie und behalte. Natürlich treibe ich mich nicht nur auf den Lebensmittelgeschäften herum. Für jeden Feinschmecker ist die Zeit in lokalen Restaurants heilig. Das ist eine Art Tempel von neuen Geschmäcken, Gerüchen, Farben... ein Paradies für einen solchen 'Essenfreak' wie ich ;) 

A nice beginning of my (delicious) trip - Klagenfurt ;)

This Ferrari was simply stalking me the whole evening... it couldn't have been by chance ;)

Następnie przyszedł czas na Włochy, czyli moje podniebienie przybyło do raju! ;) Moje toskańskie podróże opisywałam już w zeszłe wakacje (Mediolan, Grado, Grado2, Marina Di Grosseto), a dziś serwuje Wam jeszcze większą dawkę różnorakich morskich potworów, ryb, sałatek, warzyw, owoców... Ze zdjęć wynika, że właściwie cały pobyt spędziłam tylko i wyłącznie na jedzeniu i w sumie jest w tym trochę prawdy, taki już przecież los "smakoszy" ;)

Next it is time for Italy, well... my palate is getting into paradise! ;) I have described my previous Tuscan travels during last summer (Milan, Grado, Grado2, Marina Di Grosseto), and today I'm serving you again even a bigger ration of different kind of fish, seafood, salads, vegetables, fruit... It can come from my photos that during my whole stay I kept eating only, in fact you can find a kernel of true there, but you know, this is just the gourmet's fate ;)

Ostatnio zaczęła fascynować mnie historia różnych potraw, smaków... jak warunki klimatyczne kształtowały kuchnie poszczególnych krajów. Trzeba przyznać, że Włosi to prawdziwi szczęściarze, w tamtejszym klimacie można hodować prawie wszystko. Dojrzewające na słońcu warzywa i owoce smakują nieziemsko, a oliwki to prawdziwe płynne złoto dla Włochów, którzy są przekonani, że to właśnie dzięki nim pozostają wiecznie zdrowi i piękni. Sery to jeszcze kolejna sprawa, sposób konserwacji mleka, który na zawsze odmienił historię smaku. Włosi są mistrzami w produkcji serów miękkich (Mozzarela, Gorgonzola, Ricotta, Mascarpone), ale w miarę jak jedziemy na północ, a górzyste tereny zbliżają się (gdzie okres wegetacji się skraca) pojawiają się sery twarde, długo dojrzewające (Grana Padano, Parmezan, Fontina). Trudno sobie dziś wyobrazić kuchnię włoską bez pomidorów, jednak był taki czas kiedy Włosi jedli spaghetti bez sosu pomidorowego (to musiały być straszne czasy)! Pomidor wywodzi się bowiem z Ameryki Południowej (dokładnie z Peru) i dotarł do Europy dopiero po tym, jak Krzysztof Kolumb odkrył Nowy Świat. Potem musiał przejść jeszcze długą drogę zanim przestał być uważany za trujący pokarm diabła. Wreszcie wszyscy pokochali pomidora, no bo jak mu się w końcu oprzeć...;)

Lately I've been interesting in the history of flavours, dishes...and how the climate conditions were shaping the cuisine of a particular country. I assume you will agree with me that Italians are such lucky people that they can grow nearly everything. Fruit and vegetables ripening in the sun taste absolutely delicious and olives are a real, liquid gold for the Italian, who are more than convinced that it is thanks to them the Italian men (and mainly women ;)) stay healthy and beautiful for long. Cheese this is entirely another story, the way of milk maintenance, which has changed the history of taste for good. Italians are masters in producing soft cheeses (Mozzarela, Gorgonzola, Ricotta, Mascarpone) but when the North of Italy is approaching, the mountainous areas, where the growing season shortens, then hard, long-maturing cheeses appear (Grana Padano, Parmezan, Fontina). You can't imagine the Italian cuisine without tomatoes however there was such a time (a hard one)! A tomato comes from South America (from Peru to be exact) and it arrived in Europe when the New World was discovered by Christopher Columbus. Then it did work its way to European tables. Before it used to be treated as a poisonous food of the devil. Eventually everybody fell in love with a tomato, there was no one strong enough to resist this temptation, the taste of tomato is purely overwhelming, isn't it? ;) 

If you fell like tasting really good ice creams go to Italy, only ‘gelato’, trust me (this is one and only Italian word I can pronounce in Italian correctly ;p) 

As a true olive addict I had to arrange 'a little session'  under olive trees ;)

Thank you my dear sweat kitty for striking a pose fully professionally ;)

The Italian pizza this is a proper subject for a scientific thesis. Being inspired by my Italian trip I made my mind to have some fun with making and baking pizza. I got convinced that preparing the ideal, thin dough is a tough nut to crack. I do hope that pretty soon I will be capable of creating a pizza worth showing you My Dear Followers, I love you! ;) 

A na zakończenie mojej krótkiej majówki przyszedł czas na Wiedeń. Na blogu pojawiał się już wielokrotnie (wakacyjny, świąteczny, idealny). Podczas tego wyjazdu próbowałam spojrzeć na Wiedeń z trochę innej perspektywy. Zamiast na pięknych, starych budynkach, tym blasku, złocie... skupiłam się przede wszystkim na codzienności Wiedeńczyków, normalnych ludziach i ich serdecznym uśmiechu ;)

And finishing my wonderful May trip, to make it even more fabulous, I visited Wien. It was the main hero of some previous posts (a holiday one, a christmas one, an ideal one). However during this very stay I decided to look at my beloved city differently. Instead of fixing on old, beautiful buildings covered with gold and glow I have chosen to get to know everyday of Viennese, ordinary people and their friendly and welcoming smile ;)   

A wracając jeszcze do mojej obsesji na temat jedzenia, chciałabym napisać parę słów o przesławnych, wiedeńskich kawiarniach. Chociaż Wiedeń nie jest stolicą kawy to na pewno jest wszelkich kawiarni ( w których można delektować się jedną filiżanką kawy przez kilka godzin i nikogo to nie dziwi). Kawiarnia jest na każdym rogu i zwykle jest wypchana aż po brzegi. Dawniej były to miejsca spotkań uczonych, filozofów, ludzi polityki, artystów... kawa pobudzała mózg do interesujących rozmów. Także młody Adolf Hitler (jak pisze "Café Central Treasury") odwiedzał znaną Café Central próbując sprzedać swoje obrazy. Nikt ich nie chciał kupić. Zastanawiam się co by było gdyby jednak był na nie popyt, może współczesny świat wyglądałaby zupełnie inaczej... 

And coming back do my eating obsession, I would like to write some words about famous and fabulous Viennese cafes. Although Vienna hasn't got a reputation of the coffee centre for sure it is a capitol of coffee-houses, so numerous and amazing (where you can enjoy one small cup of coffee sitting at a wooden, curved table all day long and it is nothing special). You can find a cafe actually on every street, at each angle and it is still over-capacitated. Once upon a time it used to be full of scholars, philosophers, politicians and last but not least artists... the coffee inspired their minds. Even young Adolf Hitler (as it is written in 'Café Central Treasury') kept visiting cafes, one after another, trying to sell some of his works, paintings to be exact. No one wanted to buy them. Sometimes I wonder what would happen if he had sold some of them, at least one! Maybe the contemporary world would be completely different... 

Photos: Oleszka, Mamulka 

Place: Klagenfurt, Bibione, Vienna 

Judith and the Head of Holofernes

Dziś rocznica, minął dokładnie rok od pierwszego postu na tym blogu. Wypadałoby trochę podsumować ten czas, napisać jakieś refleksje..., ale to chyba niepotrzebne. Chcę po prostu podziękować wszystkim tym, którzy mi pomagają i doceniają to co robię. Bez Was nie byłoby tego bloga :) Jestem wdzięczna za te wszystkie niezapomniane chwile, zabawne sytuacje, miłe słowa, nowe doświadczenia, umiejętności, znajomości... za wszystko to, co dało mi prowadzenie tego bloga :)

Today I celebrate the first anniversary of setting up this blog. I know perfectly well that I should have summed up this special period of time, written something more..., but this is simply unnecessary. What I only want to do is to thank my friends who stay always by my side, eager to help me and appreciate my work. Without you this blog couldn't exist :) I'm really grateful for all these unforgettable moments, funny situations, nice words, new experiences, skills, acquaintances... for everything what this blog gives me :)

Heute feiere ich den ersten Jahrestag, ich führe mein Weblog schon seit einem Jahr. Es wäre schön, wenn ich diese spezielle Zeit ein bisschen zusammenfassen würde... aber ehrlich gesagt ist das unnötig. Ich möchte nur allem, die immer bereit sind, mir zu helfen und meine Arbeit richtig einzuschätzen, danken. Ohne Euch wäre mein Blog nie entstanden :) Ich bin wirklich dankbar für alle diese unvergesslichen Momente, komischen Situationen, netten Worte, neuen Erfahrungen, Fertigkeiten, Bekanntschaften... für alles, was dieses Blog mir gegeben hat :)

Już jakiś czas temu pojawił się na blogu post z chustą w roli głównej. Jak widać, od tamtej pory już na dobre zrezygnowałam z bluzek i teraz chodzę tylko i wyłącznie w chustach ;p

Some time ago I showed on my blog a post with a scarf playing the main role. As you can see, since that time I have resigned to wear blouses completely! Now I'm wearing only scarves ;p

Vor einiger Zeit habe ich eine Notitz mit einem Tuch in der Hauptrolle gemacht. Wie ihr sehen könnt, habe ich seitdem schon ganz und gar auf Blusen verzichtet und jetzt trage ich nur Tücher ;p

A tak szczerze, inspiracją do dzisiejszego postu była Judyta, kusicielska i fatalna, skąpana w złocie morderczyni z obrazu Gustava Klimta. Miałam być taką nieprzystępną, okrytą złotem istotą. Długo myślałam nad tym jakiego bloga tak naprawdę chce prowadzić. I zdałam sobie sprawę, że nie chcę być ani na siłę modna ani oryginalna. Chce pokazywać i pisać tylko to co mi się podoba, co jest zgodne ze mną i z moją życiową filozofią. Do napisania tego postu zafascynowało mnie akurat uwodzicielskie złoto Gustava Klimta i razem z moją niezastąpioną "ekipą" staraliśmy się zrobić coś wyjątkowego, stworzyć ze mnie, stylizacji, otoczenia pewną całość (a przy okazji Japończycy, którzy także robili mi zdjęcia, pomyśleli zapewne, że tak się w Polsce nosi :p). Zresztą szczerze mówiąc, zamiast wyrastających jak grzyby po deszczu klonów z wystaw sklepowych, wolałabym już, żeby polskie ulice zalała fala pewnych siebie kobiet "okutanych" właśnie w chusty. Nie lubię uogólnień, ale jednak większości Polaków brakuje tego czegoś w stroju, tego indywidualnego stylu. Polska ulica chce być oczywiście modna, kupuje mnóstwo "modnych" rzeczy, jest obeznana w "światowe" trendy... Ale w efekcie mamy tak samo ubrany tłum polskich "trendsetterów".

Honestly: Judith - a seductive and disastrous, suffused with gold murderer from Gustav Klimt's painting was an inspiration to make this post. I was to be such an unapproachable, gold-plated creature/being. I was reflecting a long time which path my blog should follow. And I have realised that I want to be neither trendy nor original at a push. I only want to show things compatible with me, my lifestyle, my own philosophy. Making this post I was inspired by Gustav Klimt's seductive gold, by his work and together with my indispensable 'crew' we were trying to make something special, to create of myself, my outfit, setting such a entirety (and by the way, the group of Japanese tourists, who were also taking photos of me, arguably have thought that this is the style of Polish girls ;p). Otherwise, frankly, instead of springing up clones from window displays I would like to see Polish streets covered with self-assured women, muffled up in scarves. I do hate generalisations, but according to me most of the Polish don't have this 'oomph' in their outfits, this individual style. Of course Polish streets want to be 'trendy'. People, especially young ones tend to buy a great deal of 'fashionable' clothes, they have got some sound knowledge of 'world fashion'... But the result isn't impressive, on Polish streets we can observe alike dressed crowd of Polish 'trendsetters'.

Aber um ehrlich zu sein, war Judith, die verführerische, fatale, im Gold gebadete Mörderin aus Gustav Klimts Gemälde, die Inspiration für den heutigen Beitrag. Ich wollte ein reserviertes, vom Gold überhangenes Wesen sein. Ich habe lange über mein Traumblog nachgedacht, wie es überhaupt aussehen soll. Und jetzt bin ich sicher, ich will weder modisch noch original mit der Holzhammermethode sein, ich möchte nur das zeigen, schreiben was mir wirklich gefällt und meiner Lebensphilosophie entspricht. Zu diesem Beitrag hat mich das verführerische Gold von Klimt inspiriert und zusammen mit meinem unersetzbaren 'Team' haben wir versucht, etwas Besonderes zu machen, von mir, meiner Kleidung, der Umgebung das Ganze zu schaffen (und gelegentlich eine Gruppe von japanischen Touristen, die mir auch Fotos gemacht haben, haben bestimmt gedacht, dass mein Outfit unter Polen groß in Mode ist :p). Außerdem, ehrlich gesagt, anstatt immer wieder Klonen aus Schaufenstern zu sehen, hätte ich lieber, dass die polnischen Straßen von selbstbewussten Frauen (in Tüchern 'eingemummelt') überflutet werden. Obwohl ich Verallgemeinerungen nicht mag, muss ich zugeben, dass der Mehrheit der Polen etwas in ihrem Outfit fehlt und zwar einen solchen individuellen Stil. Die polnischen Straßen wollen natürlich in Mode sein. Immer mehr Leute (besonderes diese jungen) kaufen eine Menge der 'modischen' Sachen, sind vertraut mit 'globalen' Trends... Aber als Ergebnis haben wir eine gleich gekleidete Menge der polnischen 'Trendsetters'

Judith and the Head of Holofernes and Avenue in Schloss Kammer Park

Wiem, że to dziwnie zabrzmi w ustach byłej zakupoholiczki ;p, ale coraz bardziej przekonuję się do tego by kupować mniej, tylko rzeczy wyjątkowe i dobre jakościowo. Myślę, że właśnie jednym z problemów polskiego społeczeństwa jest stawianie na ilość, nie na jakość. Oczywiście powoli wychodzimy ze tego stanu zachłyśnięcia się kapitalizmem, ale ten proces zmian będzie jeszcze trochę trwał... Przeciętna Polka woli kupić dużo takich samych, marnych jakościowo ciuchów, które założy tylko raz, a niżeli jedną porządną rzecz, która będzie pasować do reszty jej garderoby, stylu i będzie ją nosić przez lata. Nie oznacza to też oczywiście, że wszystko to, co dobre jakościowo musi być niewyobrażalnie drogie. Jest różnica między ubraniem tanim a niedrogim. W ubraniu tanim wygląda się po prostu tanio. A ubranie niedrogie to takie, na które nie wydaliśmy majątku, ale jest niepowtarzalne i dobrze wykonane. Warto zwracać uwagę na materiały, szwy. Obecnie większość marek luksusowych i sieciówki to równorzędni gracze. Ubrania są robione w takich samych fabrykach, jakość jest podobna, także ceny coraz bardziej się wyrównują. Nie jest to złe, jest to naturalny proces globalizacji.

I do realise it sounds a little bit funny when an ex-shopaholic is saying that ;p, but I must say that recently I have been encouraging myself more and more to buy less and only exceptional and high quality clothes. I'm sure that one of the problems of Polish society is buying many but low quality things. Obviously, we are leaving slowly this state of capitalism-swoon, but I'm afraid this change process will last for some time... The average Polish woman prefers to buy many, pretty similar, low quality clobber she will wear only once than to invest in something really good that suits her style, her closet. However it doesn't mean that all of high quality stuff must be inconceivably expensive! There is a difference between cheap and inexpensive clothes. Wearing cheap clothes you look simply cheap and wearing inexpensive clothes you can look like the megabuck, but you don't spend a lot of money. It's really worth paying attention to materials and seams. Nowadays most of luxury brands and high-street shops have the same target market. Clothes are produced in the same factories, the quality is quite similar, prices are equalised more and more too. It isn't wrong, this is the natural process of globalisation.

Ich weiß, es kann ein bisschen komisch klingen, wenn das die ehemalige Shopaholic schreibt, aber immer stäker überzeuge ich mich davon, weniger zu kaufen und zwar nur einzigartige Kleidungen von guter Qualität . Ich finde, dass eines der Probleme der polnischen Gesellschaft ist, dass sie höher Quantität als Qualität schätzt. Natürlich gehen wir langsam aus diesem Verschlucken von Kapitalismus hinaus, aber dieser Änderungsprozess muss noch ein bisschen dauern... Die durchschnittliche Polin kauft lieber eine große Menge der gleichen Kleidungen von schlechter Qualität , die sie sich nur einmal anzieht, anstatt eine, aber sehr festgemachte Sache zu finden, die zu ihrem Stil und ihrer Garderobe passt und die sie jahrelang tragen wird. Aber das bedeutet selbstverständlich noch lange nicht, dass alles, was guter Qualität ist, sofort sehr teuer sein muss. Billige Kleidung unterscheidet sich von preisgünstiger Kleidung. Wenn man eine billige Kleidung trägt, sieht man einfach billig aus und wenn man sich ein preisgünstiges Kleidungsstück anzieht, kann man wie Million Dollars aussehen, ohne die Umsumme auszugeben. Es lohnt sich, auf Materialien und Nähte aufmerksam zu werden. Heutzutage hat die Mehrheit der Luxusmarken und Ketten den selben Zielmarkt. Kleidungen werden in selben Fabriken produziert, die Qualität ist vergleichbar, auch Preise gleichsetzend. Es ist nicht schlecht, das ist der natürliche Prozess der Globalisierung.

Minęły czasy tej magii, pewnego rodzaju intymności między wytwórcą a klientem. Czasy, kiedy każde ubranie, buty, torebka była wykonywana ręcznie, z najlepszych materiałów, bez cięcia kosztów, bez ogromnego nakładu. Żyjemy w czasach przesycenia, w czasach, w których luksus jest dostępny dla każdego. W każdym miejscu na ziemi możemy kupić to samo, tak samo opakowane, z taką samą obsługą (efekt mcdonaldyzacji - hamburger wszędzie smakuje tak samo). Jednak od pewnego czasu powstaje nowy klan. Klan złożony z projektantów, których zmęczyła ciągła pogoń za zyskiem, chcą powrócić do tej prawdziwej, tradycyjnej mody. Jednym z nich jest Tom Ford, znany i wybitny projektant, który opuścił Gucci, by stworzyć własną, niszową markę, robiącą tylko rzeczy na zamówienie.

The old good days are definitely gone, the times of magic, this particular relationship between a producer and a client. The days when every item of clothes and pair of shoes, bag were handmade, only from the best materials, without cost-cutting, without enormous circulation. We are living at the time when luxury is available for nearly everyone. Worldwide you can buy the same thing, in the same package, with the same service ( the effect of McDonaldization - a hamburger tastes everywhere alike). But since some period of time a new clan in fashion world has split away. The clan of designers who are tired of a constant pursuit of profits, they want to get back to this real, traditional fashion. One of them is Tom Ford, a magnificent designer who left Gucci in order to crate his own, niche brand which makes only bespoke things.

Die alten, magischen Zeiten sind leider vorbei, die Zeiten von Intimität, spezieller Beziehung zwischen Hersteller und Kunden. Die Zeiten, wenn jedes Kleidungsstück, Schuhe, Taschen handgemacht wurden, aus den besten Materialien, ohne Kostenkürzungen, ohne große Auflage. Heutzutage leben wir in den Zeiten der Sättigung, jetzt ist Luxus für jeden zugänglich. Weltweit können wir die gleichen Sachen kaufen, die identisch verpackt sind und vom gleichen Service verkauft werden (der Effekt von McDonaldisierung - der Hamburger schmeckt überall genauso). Doch seit einiger Zeit ist ein neuer Clan entstanden, der aus Modedesignern besteht, die schon müde sind, die ganze Zeit nach dem Profit zu streben. Sie wollen zu dieser echten, traditionellen Mode zurückkehren. Einer von Ihnen ist Tom Ford, der bekannte Modedesigner, der Gucci verlassen hat, um seine eigene Nischenmarke zu gründen.

Wierzę, że przyszłość należy do małych sklepów, że wróci ten bezpośredni kontakt. Czy nie było by miło wejść do sklepu, w którym wszyscy Cię znają, projektant, wie w czym najlepiej się czujesz, wyglądasz? Razem tworzycie coś pięknego, jest to pewnego rodzaju symbioza... od razu przed oczami staje mi Hubert de Givenchy i Audrey Hepburn, ale to już inna historia, może na kolejny post? ;)

I truly believe that future of fashion belongs to small stores, that this direct contact will be back. Wouldn't it be so nice to enter the store where everybody knows you and welcomes warmly, where designer knows perfectly well what does suit you, what makes you feel like a princess? And then both of you create together something simply beautiful, this is some sort of symbiosis... like Hubert de Givenchy and Audrey Hepburn, but this is another fascinating story, maybe for one of my next posts ;)

Ich bin guter Hoffnung, ich glaube, dass die Zukunft der Mode zu den kleinen Geschäften gehören und dieser direkte Kontakt zurückkommen wird. Wäre es nicht schön, wenn man in ein Geschäft eintreten würde, wo alle uns kennen, Modedesigner genau weiß, was uns am besten passt, worin wir uns am schönsten fühlen? Gemeinsam schafft ihr etwas Wunderschönes, es ist eine Art von Symbiose... genau wie Hubert de Givenchy und Audrey Hepburn, aber das ist schon eine andere Geschichte, vielleicht für die nächste Notitz? ;) 

That calls to have the best of both worlds - fashion designer and close friend in one person...;)
Audrey Hepburn and Hubert de Givenchy



Scarf - Hermès, pants - Forever21, shoes - By Larin, earrings - W. Kruk, ring - Coach, bracelets - Swarovski, vintage, watch - Gucci, necklaces - vintage

Photos: Szymon Pawica

Place: Łazienki Królewskie